In elke moderne voertuig is daar 'n ontwikkelde elektriese netwerk, die spanning waarin dit gestabiliseer word deur 'n spesiale eenheid - 'n aflosreguleerder.Lees alles oor aflosreguleerders, hul bestaande tipes, ontwerp en werking, asook die keuse en vervanging van hierdie onderdele in die artikel.
Wat is 'n spanningsreguleerder aflos?
Spanningsreguleerder-aflos (spanningsreguleerder) is 'n komponent van die voertuig se elektriese stelsel;'n Meganiese, elektromeganiese of elektroniese toestel wat ondersteuning bied vir die spanning wat binne sekere perke in die kragtoevoer aan boord werk.
Die elektriese stelsel van voertuie is so gebou dat wanneer die krageenheid gestop word, die battery (battery) as 'n kragbron optree, en wanneer dit aangeskakel word, skakel die kragopwekker 'n deel van die enjinkrag om in elektrisiteit.Die kragopwekker het egter 'n beduidende nadeel - die spanning van die stroom wat daardeur gegenereer word, hang af van die spoed van die krukas, sowel as die stroom wat deur die las verbruik word en die omgewingstemperatuur.Om hierdie nadeel uit te skakel, word 'n hulptoestel gebruik - 'n aflosreguleerder of bloot 'n spanningsreguleerder.
Die spanningsreguleerder los verskeie probleme op:
● Spanningsstabilisering - handhawing van die spanning van die boordnetwerk binne die gespesifiseerde perke (binne 12-14 of 24-28 volt met toelaatbare afwykings);
● Beskerming van die battery teen ontlading deur die kragopwekkerkringe wanneer die enjin gestop word;
● Sekere tipes reguleerders - outomatiese afskakeling van die aansitter wanneer die enjin suksesvol aangeskakel word;
● Sekere tipes reguleerders - outomatiese koppeling en ontkoppeling van die kragopwekker van die battery om dit te laai;
● Sekere tipes reguleerders - verandering van die spanning van die boordnetwerk na gelang van die huidige klimaatstoestande (oordrag van die elektriese stelsel na somer- en winterwerking).
Alle voertuie, trekkers en verskeie masjiene is toegerus met aflos-reguleerders.Die wanfunksie van hierdie eenheid ontwrig die werking van die hele elektriese stelsel, in sommige gevalle kan dit lei tot onklaarraking van elektriese toerusting en brande.Daarom moet 'n foutiewe reguleerder so gou as moontlik vervang word, en vir die korrekte keuse van 'n nuwe onderdeel is dit nodig om die bestaande tipes, ontwerp en werking van reguleerders te verstaan.
Tipes, ontwerp en beginsel van werking van die aflos-reguleerder
Vandag is daar verskeie tipes aflos-reguleerders, maar hul werk is gebaseer op dieselfde beginsels.Enige reguleerder bevat drie onderling verwante elemente:
- Meetende (sensitiewe) element;
- Vergelyking (kontrole) element;
- Regulerende element.
Die reguleerder is gekoppel aan die veldwikkeling van die kragopwekker (OVG), meet en verander die stroomsterkte daarin - dit verseker spanningstabilisering.Oor die algemeen werk hierdie stelsel soos volg.Die meetelement, gebou op die basis van 'n spanningsverdeler, monitor voortdurend die stroomsterkte in die OVG en sit dit om in 'n sein wat na die vergelyking (beheer) element kom.Hier word die sein vergelyk met die standaard - die spanningswaarde wat normaalweg in die motor se elektriese stelsel moet werk.Die verwysingselement kan op die basis van vibrasie-relais en zenerdiodes gebou word.As die sein wat van die meetelement kom, ooreenstem met die verwysing (met 'n toelaatbare afwyking), dan is die reguleerder onaktief.As die inkomende sein in die een of ander rigting van die verwysingsein verskil, genereer die vergelykingselement 'n beheersein wat na die regulerende element kom wat op relais, transistors of ander elemente gebou is.Die regulerende element verander die stroom in die OVG, wat die terugkeer van die spanning by die uitset van die kragopwekker tot die vereiste limiete bereik.
Spanningsreguleerder blokdiagram
Soos reeds aangedui, is die reguleerder-eenhede gebou op 'n ander elementbasis, op hierdie basis word die toestelle in verskeie tipes verdeel:
● Vibrerende;
● Kontak-transistor;
● Elektroniese transistor (kontakloos);
● Integraal (transistor, gemaak met behulp van geïntegreerde tegnologie).
Diagram van die vibrasie-relais-reguleerder
Histories was vibrasietoestelle die eerste wat verskyn het, wat in werklikheid aflosreguleerders genoem word.In so 'n toestel kan al drie eenhede in een ontwerp gekombineer word - 'n elektromagnetiese aflos met normaalweg geslote kontakte, hoewel die meetelement in die vorm van 'n verdeler op weerstande gemaak kan word.Die spanningskrag van die terugvoerveer dien as 'n verwysingswaarde in die aflos.Oor die algemeen werk die aflosreguleerder eenvoudig.Met 'n lae stroom op die OVG of 'n lae spanning by die uitset van die kragopwekker (afhangende van die metode om die reguleerder te verbind), werk die aflos nie en stroom vloei vrylik deur sy geslote kontakte - dit lei tot 'n toename in spanning.Wanneer die spanning styg, word die aflos geaktiveer, die spanning in die stroombaan daal en die aflos word vrygestel, die spanning styg weer en die aflos word weer geaktiveer – dit is hoe die aflos oorskakel na ossillasiemodus.Wanneer die spanning op die kragopwekker in een of ander rigting verander, verander die ossillasiefrekwensie van die aflos, wat spanningstabilisering verseker.
Tans word vibrasierelais, wat lae doeltreffendheid en onvoldoende betroubaarheid het, nie meer op voertuie gebruik nie.Op 'n tyd is hulle vervang deur kontak-transistorreguleerders, waarin 'n vibrasie-relais as 'n vergelykings-/beheerelement gebruik word, en 'n transistor wat in sleutelmodus werk, word as 'n regulerende element gebruik.Hier speel die transistor die rol van afloskontakte, daarom is die werking van so 'n reguleerder oor die algemeen soortgelyk aan dié wat hierbo beskryf is.Vandag word reguleerders van hierdie tipe feitlik vervang deur kontaklose transistors van verskillende ontwerpe.
In kontaklose transistorreguleerders word die aflos vervang deur 'n eenvoudiger halfgeleiertoestel - 'n zenerdiode.Die zenerdiode-stabilisasiespanning word as 'n verwysingswaarde gebruik, en die beheerelement is gebou op die basis van transistors.By lae spanning is die zenerdiode en transistors in so 'n toestand dat die maksimum stroom aan die OVG gelewer word, wat lei tot 'n toename in spanning.Wanneer die vereiste spanningsvlak bereik word, skakel die zenerdiode en transistors oor na 'n ander toestand en begin om in ossillerende modus te werk, wat, soos in die geval van 'n konvensionele aflos, spanningstabilisering verskaf.
Moderne elektroniese reguleerders is gebou op transistors en kan 'n pulswydte modulator (PWM) hê, waardeur die skakelfrekwensie van die stroombaan ingestel word en die toestel in die algemene motorbeheerstelsel ingevoer kan word.
Nie-kontak transistorreguleerders kan op diskrete elemente en geïntegreerde tegnologie uitgevoer word.In die eerste geval word konvensionele elektroniese komponente (zenerdiodes, transistors, resistors, ens.) gebruik, in die tweede geval word die hele eenheid saamgestel op 'n enkele skyfie of kompakte blok kompakte radiokomponente gevul met 'n verbinding.
Die oorwoë ontwerp het die eenvoudigste aflosreguleerders, in werklikheid word meer komplekse toestelle met verskillende hulpeenhede gebruik - aansitterbeheer, voorkoming van batteryontlading deur die veldwikkeling, regstelling van die bedryfsmodus afhangende van temperatuur, stroombaanbeskerming, selfdiagnose en ander .Op baie aflosreguleerders van trekkers en vragmotors word die moontlikheid van handaanpassing van die stabiliseringsspanning ook geïmplementeer.Hierdie verstelling word uitgevoer met behulp van 'n veranderlike weerstand (in vibrasietoestelle - met 'n veer) deur middel van 'n hefboom of handvatsel wat buite die behuising geplaas is.
Reguleerders word gemaak in die vorm van klein blokkies wat direk op die kragopwekker of op 'n gerieflike plek op die voertuig gemonteer is.Die toestel kan gekoppel word aan die OVG en/of die uitset van die kragopwekker, of aan die gedeelte van die kragtoevoer aan boord waar 'n gestabiliseerde spanning vereis word.In hierdie geval moet een terminaal van die OVG aan die "+" of aan die "-" aan boord kragtoevoer gekoppel word.
Spanningsreguleerder relais vir installasie buite die kragopwekker
Kwessies van seleksie, diagnostiek en vervanging van spanningreguleerder-relais
Verskeie wanfunksies kan in aflosreguleerders voorkom, wat in die meeste gevalle gemanifesteer word deur die afwesigheid van die batterylaaistroom en, inteendeel, deur die oormatige ladingstroom van die battery.Die eenvoudigste kontrolering van die reguleerder kan met 'n voltmeter uitgevoer word - begin net die enjin en laat dit teen 'n frekwensie van 10-15 rpm loop en met die hoofligte aan vir 2500-3000 minute.Meet dan, sonder om die spoed te verminder en sonder om die hoofligte af te skakel, die spanning by die batteryklemme - dit moet 14,1-14,3 volt wees (vir 24 volt twee keer so hoog).As die spanning baie laer of hoër is, is dit 'n geleentheid om die kragopwekker na te gaan, en as dit in orde is, vervang die reguleerder.
'n Aflosreguleerder van dieselfde tipe en model wat vroeër geïnstalleer is, moet vir vervanging geneem word.Dit is veral nodig om aandag te gee aan die volgorde van aansluiting van die reguleerder aan die boordnetwerk (waaraan terminale van die kragopwekker en ander elemente), sowel as die toevoerspanning en -strome.Die vervanging van die onderdeel moet volgens die instruksies uitgevoer word, werk kan slegs uitgevoer word wanneer die enjin gestop is en die terminaal van die battery verwyder word.As al die aanbevelings gevolg word en die reguleerder korrek gekies is, sal dit onmiddellik begin werk, wat die normale funksionering van die elektriese stelsel verseker.
Postyd: 13 Julie 2023